archiwum

okruchy pamięci
(tu przenoszę archiwalne posty z mojego bloga na Onecie)

wtorek, 29 maja 2012

09 listopada 2005


Nowa Wieża Babel

Świat się wokół nas wciąż mniejszy staje
Kontynenty na odległość dłoni są
Samoloty jak z dziecinnych bajek
Ponad głową coraz szybciej niebo tną.
Ludzie wciąż wędrują wielkim głośnym stadem
Z pomieszania mowy słychać jeden głos
Zbudowano drugą większą Wieżę Babel
Kto pamięta tamtej pierwszej wieży los? 

      Świat się kurczy jak przekłuty balon
      Człowiek też maleje szybko razem z nim
      Przerażony swą niewielką skalą
      Coraz bardziej samotnieje w tłumie tym.
      Stąd ucieczki nieprzytomne pustą drogą
      Jakby gdzieś coś za zakrętem było tam
      I te wiersze napisane dla nikogo
      I te płótna pełne nostalgicznych plam. 

            Wieża Babel
            Piękny choć nieludzki ląd
            Coraz dalej
            Czy to postęp czy to błąd
            Coraz dalej
            Coraz trudniej uciec stąd
                                                         (stara Budka Suflera)


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz